S p r k .

Ik was er gisterenochtend ineens helemaal van overtuigd dat 'ze' mijn warm- en koudwaterkranen hadden verwisseld! Ik wist het zéker, en stond al vloekend voor de badkamerspiegel tegen mezelf te praten. "En ik kan godverredomme natuurlijk niet zeggen dat ze het terug moeten zetten omdat er anders warm in plaats van koud water naar mijn vaatwasser stroomt, want je mag hier godverredomme officiëel helemaal geen vaatwasser hebben!" Ik nam me voor om in ieder geval niet zélf op te draaien voor de kosten van het terugwisselen.

Dit alles duurde een minuut of vijf en toen realiseerde ik me dat ik me gewoon in links en rechts had vergist en dat er dus helemaal niets verwisseld was. "Oh" dacht ik, en haalde mijn schouders op.

Daarna fietste ik naar het park, of eigenlijk eerst naar de Albert Heijn om een ontbijtje te halen om in het park op te eten. Voor de Albert Heijn kwam ik er dus achter dat ik mijn handige kleedje thuis had gelaten! Heftig, want ik ben altijd superterritoriaal over mijn eigen kleedje, en het is zo vernederend om dan ineens wel te vragen of je bij iemand anders op het kleedje mag. Ik nam me voor om dan maar gewoon ambachtelijk in het gras te gaan zitten, dan zou ik misschien wel de ziekte van Lyme krijgen, maar dat heeft Sita ook en daar gaat het ook prima mee! Niet met haar tv-carrière, maar als mens mag ik toch aannemen van wel.

Ik zat al een uurtje samen met Coty in het Vondelpark toen we ineens een harde knal hoorden. Coty was nog even bang dat er een hatecrime gepleegd werd (en was dat dan omdat we homo waren of omdat Coty een kleurtje heeft?) maar al snel werd duidelijk dat er een fietsband ontploft was. MIJN fietsband! Ik ken wel de Ome Henk quote 'van al dat geweld was hun fietsband spontaan leeggelopen!', maar zomaar ontploft? Ik vond het heftig. In mijn gedachten zag ik mijn hele weekend spreekwoordelijk in het water vallen. Toen keek ik op m'n iPhone applicatie AroundMe, en zag dat er een fietsmaker op 200 meter afstand was. 200 meter! Dat vind ik dan toch wel weer wonderlijk, dat zo'n apparaatje precies weet waar je bent, en ook nog weet wat er allemaal om je heen is. Ik klink misschien een beetje als een Libelle columniste die vind dat 'ze zo knap zijn tegenwoordig' (waar overigens helemaal niks mis mee is, we love you Wieke Biesheuvel!!!!) maar ik was toch even trots op m'n iPhone en moderne techniek in het algemeen. En ik was minder trots op mijn fietsband die denkt zomaar spontaan te kunnen ontploffen op een mooie zomerdag, alsof het niks is. Als ik óp mijn fiets had gezeten tijdens het exploderen, dan waren er waarschijnlijk een paar nabij gesitueerde trommelvliezen aan gegaan.

Na het parkuitje (lijkt net alsof er 'parkkutje' staat, hè?) ging ik nog even langs de nieuwe Albert Heijn in de Jan Pieter Heijestraat. Die is wackadoo! Alle gekoelde producten zitten heel Silence of the Lambs-achtig achter plexiglas, behalve de vleeswaren, die liggen overhoop in een soort bak. Ik haalde wat Activia yoghurt omdat ik er later net zo uit wil zien als Jamie Lee Curtis, en dan ook maar meteen een paar flesjes Activia drinkyoghurt want die zijn heel lekker! En ach, waarom ook niet, ik pakte er meteen een Activia Verwen Moment (twee woorden!) Aardbei bij! Want 'je moet je eige kietelen'! Ik realiseerde me dus pas bij de kassa dat ik vrijwel de gehele Activia-lijn op de lopende band had gezet, en een fles Fanta Pomelo. Gelukkig zitten die kassières tegenwoordig zó heftig in hun eigen beleveniswereld dat het haar niet is opgevallen, en ik ben ook geen jongens tegengekomen waar ik ooit een genante episode mee heb gehad. Ze hebben in die Albert Heijn trouwens twee normale kassa's, en dan nog vier soort van... Balies, ik kan het niet anders omschrijven. Echt heel gek.

Die Activia Verwen Moment Aardbei ís trouwens ook echt een verwenmoment, ik heb mezelf inmiddels al twee momenten gegund en kijk nu al uit naar de andere twee!

En ik moet werken aan een betere methode om dit soort stukjes af te sluiten.